14 december 2024 zaterdag

WAARSCHIJNLIJK

#CBYG

#DeBaron

#Voorlezen

WAARSCHIJNLIJK

#IJsbaan

#Duinrell

#Tikibad

#Huifkartocht

#Langstraat

#DenHollander

#Nellesteijn

#LinJans

#Voorlinden

#Louwman

#Trouwlocatie

#windlust

#Valkenburg

#CORPUS

#Atlantikwall

#Scheveningen

#Strand

#Sportverenigingen

#Zwembad

#Golfbanen

#Hendrikse

#WesternRiding

#BlauwZwart

#Duinrell

#HotelDuinoord

#VanDerValk

#HotelWassenaar

#DeWittenburg

#MetaJochemspad

#Panbos

#Afstanden

#HollandseDuinen

#FietstochtBaron

#Wassenaar

#DeHorsten

#DeTapuit

#Tochten

#FietsHuren

#Fietsroutes

#Kinderboerderij

#DeBaron

#Filmhuis

#SoldaatvanOranje

#TIP

#Parkeren

#911#Police

Dickens festival Wassenaar Charles John Huffam Dickens (Landport bij Portsmouth, 7 februari 1812 — Higham (Kent), 9 juni 1870) was een van de belangrijkste Engelse schrijvers tijdens het victoriaans tijdperk en de eerste literaire chroniqueur van de grootstad midden in de industriële revolutie. Tot na de Eerste Wereldoorlog bleef hij Engelands populairste schrijver. Hij verwierf bekendheid met The Pickwick Papers (The posthumous papers of the Pickwick Club) dat vanaf 1836 maandelijks verscheen. Daarna verschenen Oliver Twist in het door hem geredigeerde tijdschrift Bentley’s Miscellany in 1837-1838, Nicholas Nickleby in 1838-1839, The Old Curiosity Shop en Barnaby Rudge, beide in 1841. Zijn beroemdste romans zijn David Copperfield (1849-1850, deels autobiografisch), Great Expectations (1860-1861), Oliver Twist, Nicholas Nickleby en A Christmas Carol (1843). A tale of two cities staat met 200 miljoen exemplaren op nummer zeven van ‘s werelds meest verkochte boeken.[1] Kenmerkend voor zijn verhalen zijn de sociale misstanden, de verhaalopbouw, de cartooneske karakters en de humor. Dickens noemde zichzelf soms ook wel “the Inimitable”, de Onnavolgbare. In 2020 nam de Britse literatuurcriticus A.N. Wilson in zijn boek The Mystery of Charles Dickens de eigenaardige kanten van Dickens persoonlijkheid en zijn mogelijke drijfveren onder de loep. Volgens hem was Dickens veel meer dan een romanschrijver. Zijn verhalen zijn veel levendiger dan de soberder beschrijvingen van het 19e eeuwse Engeland door George Eliot of Anthony Trollope. Voor Wilson zijn Dickens’ romans tevens “visionaire gedichten, sprookjes, pantomimes”. We lezen Dickens, zo stelt hij, om via de door hem bedachte personages de stem van de verteller te horen, of beter zijn “meerstemmig orkest”. Hij vergelijkt Dickens met een medium dat tijdens een seance geesten oproept. Volgens Wilson zou Dickens hebben geleden aan een ernstig trauma uit zijn jeugd. Het schrijven van fictie zou hem in staat hebben gesteld “zijn demonen uit te drijven”.