WASSENAAR.TIPS Thanksgiving Day (dankzeggingsdag), vaak verkort tot Thanksgiving, is een nationale feestdag in de Verenigde Staten en Canada waarop dank wordt gezegd (traditioneel aan God) voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen. In de Verenigde Staten wordt deze dag gevierd op de vierde donderdag in november. In Canada, waar de oogst eerder in het jaar eindigt, wordt het op de tweede maandag in oktober gevierd. In orthodox-protestantse kerken in Nederland bestaat de Dankdag voor het Gewas. Thanksgiving wordt gevierd met de hele familie en men legt grote afstanden af om bij elkaar te kunnen zijn. Omdat het in de VS op een donderdag valt, is het meestal zo dat werknemers ook vrijdags vrij krijgen. Daardoor wordt een familiereünie van vier dagen mogelijk. Het eten speelt een grote rol: het is traditie om op Thanksgiving Day kalkoen te eten en er wordt dan ook aan deze dag gerefereerd als Turkey Day (“kalkoendag”). Sinds het presidentschap van John F. Kennedy is het de gewoonte dat de president gratie verleent aan een levende kalkoen, de National Thanksgiving Turkey. Traditionele bijgerechten zijn aardappelpuree (mashed potatoes), stuffing, zoete aardappels (sweet potatoes), sperziebonen (green beans), veenbessen (cranberries), en als nagerecht pecannotentaart (pecan pie) en pompoentaart (pumpkin pie). De vrijdag na Thanksgiving, wanneer de hele familie vrij heeft, is traditioneel een dag om met het winkelen voor Kerstmis te beginnen. Het is daardoor de drukste dag in het jaar voor de winkeliers. De dag wordt in de Verenigde Staten ook wel Black Friday (zwarte vrijdag) genoemd.
Het Akkoord van Wassenaar is een akkoord dat op 24 november 1982 werd gesloten tussen de organisaties van werkgevers en werknemers die vertegenwoordigd waren in het overlegorgaan de Stichting van de Arbeid. Het Akkoord van Wassenaar behelst een politiek van loonmatiging. De officiële naam van het akkoord is “Centrale aanbevelingen inzake aspecten van een werkgelegenheidsbeleid”. Herman Bode (FNV) in gesprek met toenmalig premier Ruud Lubbers. In 1982 ging de FNV (Federatie Nederlandse Vakbeweging) akkoord met een matiging van de lonen in ruil voor arbeidstijdverkorting. Samen met de werkgeversorganisaties en het kabinet werd het Akkoord van Wassenaar bereikt. Het kabinet beloofde verder niet meer in te zullen grijpen in de loononderhandelingen. Het akkoord betekende een duidelijk einde van de ontstane polariteit. Het gezamenlijke overleg en het sluiten van compromissen werd weer als een goede manier van onderhandelen gezien. Een vergelijking met de samenwerking in Nederland in de jaren vijftig gaat niet helemaal op. De omstandigheden en de samenleving waren sinds die tijd veranderd. De ontkerkelijking en ontzuiling hadden gezorgd voor de opkomst van de vrije media, en ook door het fenomeen van de zwevende kiezer zag het politieke landschap er anders uit. Het Akkoord van Wassenaar kan gezien worden als een later equivalent van de geleide loonpolitiek. Het consensus- of poldermodel is in het buitenland bestudeerd, onder andere in Japan. Nederland kwam er economisch beter uit dan dat het ervoor ging, men had het internationaal over de Dutch miracle. Het originele akkoord besloeg niet meer dan 1 A4’tje maar had grote impact.